ZAKŁADAMY OGRÓDEK

Dzisiaj mieliśmy bardzo pracowity dzień - założyliśmy grupowy ogródek!

Najpierw upewniłyśmy się czy nasze przedszkolaki na pewno wiedzą czego potrzebują do życia rośliny. Gdy udało nam się ustalić, że musi to być przede wszystkim ziemia, woda i słońce, przystąpiliśmy do pracy.

Na początek przygotowaliśmy wszystko, czego będziemy potrzebować do założenia naszej hodowli: doniczki ze spodkami, ziemia, nasiona, ziemniak, groch i woda.

Najpierw napełniliśmy doniczki ziemią - to całkiem fajna zabawa dla małych rączek - nie tylko doskonali precyzję ruchów, ale jest również niezwykłym źródłem przeżyć sensorycznych. Niektóre dzieci były naprawdę zdziwione, że ziemia jest  tak przyjemna w dotyku.

Gdy doniczki były już przygotowane przeszliśmy do najciekawszego dla dzieci etapu - siania i sadzenia.

Najpierw posialiśmy groszek pachnący...

...później pietruszkę...

...oraz owies...

Owies także dostarczył małym rączkom mnóstwo frajdy!

Następnie posadziliśmy groch i ziemniaki.

Na sam koniec zostało nam posianie nasturcji.
Teraz jeszcze tylko podlewanie...

Położyliśmy wszystkie doniczki na parapet, aby dostarczyć roślinkom słońca i mieć dogodne dla wszystkich stanowisko obserwacyjne. Będzie nam również wygodnie je podlewać.

Teraz każdego dnia będziemy sprawdzać zmiany zachodzące w doniczkach oraz porównywać w jaki sposób rozwijają się poszczególne roślinki. 

DZIEŃ KOLOROWEJ SKARPETY

21 marca to nie tylko pierwszy dzień kalendarzowej wiosny, tak bardzo już przez nas wszystkich wyczekiwanej; to także 

czyli 

Data nie jest przypadkowa - 21 to numer pary chromosomów, której mutacja prowadzi do powstania zespołu Downa. Inaczej rzecz ujmując - większość ludzi w każdej parze chromosomów ma ich właśnie parę, czyli dwa. Osoby z zespołem Downa w 21 parze mają jeden dodatkowy chromosom. 
Dzisiaj - na znak solidarności z tymi osobami - przyszliśmy do szkoły w skarpetkach nie do pary. 

Dzieci wysłuchały opowiadania Aleksandry Chmielewskiej Tajemnica znikających ciasteczek, którego bohaterem jest Mikołaj sześcioletni chłopiec, a więc rówieśnik naszych przedszkolaków! 
Mikołaj jeszcze wielu rzeczy nie potrafi i nie rozumie, a w dodatku zachowuje się czasem jak jego trzyletnia kuzynka! Za to potrafi świetnie pływać, ponieważ chodzi na basen od czasu, kiedy był jeszcze bardzo mały. Nie uczęszcza do zwykłego przedszkola, tylko do specjalnego, do którego chodzą dzieci takie, jak on. Musi także chodzić na różne zajęcia, na które nie chodzą pozostałe dzieci. 
Siostra czasem złości się na Mikołaja, ponieważ nie może pobawić się z nim tak, jakby tego chciała... Ale uwielbia piec z nim ciasteczka i dekorować je lukrem! 
Ludzie różnie się zachowują, kiedy widzą Mikołaja. Niektóre dzieci pytają, co mu się stało. Inne się z niego śmieją lub przezywają. (...) Czasami nawet dorośli dziwnie na niego patrzą! Bo Mikołaj różni się od innych dzieci już na pierwszy rzut oka - ma małe, skośne oczy w kształcie migdałów i krótki nos. Jego uszy wyglądają, jakby ktoś przesunął je na dół. Z otwartej buzi często wysuwa się język. Ręce i nogi wydają się też jakby za krótkie do reszty ciała. Mikołaj jest inny, ale nie jest dziwny - on jest wyjątkowy! Jeszcze wielu rzeczy się nauczy, ale będzie potrzebował na to więcej czasu niż jego rówieśnicy, ponieważ ma zespół Downa. 
Wszystkie dzieci myślały, że zespół Downa to choroba. Wytłumaczyłyśmy im, że tak nie jest, ponieważ z choroby można się wyleczyć, z zespołu Downa - nie. W dużym uogólnieniu wytłumaczyłyśmy im skąd się bierze i czym objawia się zespół Downa. Okazało się, że przedszkolaki - choć na co dzień o tym nie mówią - doskonale zdają sobie sprawę, że takie osoby są wśród nas, a nawet potrafią je wskazać. Na koniec wykonaliśmy przepiękne kolorowe skarpetki, które ułożone na kształt chromosomów, zawisły na naszej tablicy.

W naszej szkole jest wiele dzieci takich, jak Mikołaj. Spotykamy je codziennie na korytarzu, na świetlicy, na placu zabaw. Ich życie wygląda zupełnie inaczej niż nasze i często nie jesteśmy w stanie nawet sobie wyobrazić z jakimi problemami muszą zmagać się każdego dnia. Dlatego, jeśli nie możemy lub nie potrafimy im pomóc, spróbujmy je chociaż zrozumieć i uczmy dzieci akceptacji i tolerancji. Nauczmy je, że inny nie znaczy gorszy.

POWITANIE WIOSNY

Dzisiejszego dni dzieci z klas 0 - III spotkały się na sali gimnastycznej na wiosennym turnieju. 

Nasza drużyna otrzymała nazwę ŻONKILE.

Wzięliśmy udział w kilku konkurencjach - rozwiązywaliśmy zagadki i słowne łamigłówki, a nawet zaprojektowaliśmy kostium dla Pani Wiosny.

Za każdą konkurencję otrzymywaliśmy punkty.

Ostatnim zadaniem było wykonanie gaika - oczywiście na wyścigi. Wbrew pozorom, nie było to takie łatwe - zwłaszcza pod presją czasu.

A teraz chwila największego napięcia - liczenie punktów...

Zdobyliśmy 29 punktów! Hurrra!!! Zajęliśmy III miejsce!

KAJTKOWE PRZYGODY

Dziś poznaliśmy Kajtka - bociana, który  jest bohaterem książki Marii Kownackiej. 

Kajtek, ze względu na złamane skrzydło, nie mógł odlecieć do ciepłych krajów. Został przygarnięty przez rodzinę Orczyków. 

Opowiadania, których narratorem jest sam Kajtek, wzbudziły duże zainteresowanie dzieci, które z zapartym tchem, wspólnie z bocianem, przeżywały dziś kolejne wydarzenia.
Ale książka ta, to nie tylko opowieść o przygodach młodego boćka, który zostaje na zimę w Polsce, to także źródło wiedzy na temat tego, jak kiedyś - jeszcze wcale nie tak dawno - wyglądało życie na wsi, jak żyli nasi dziadkowie czy pradziadkowie. Dziś wykopki wyglądają zupełnie inaczej, a ziemniaków nie przechowuje się przez zimę w kopcach. Chyba nikt już nie kisi kapusty ubijając ją gołymi stopami, a przetwarzanie lnu nie wymaga aż tak mozolnej pracy.

Po wysłuchaniu kilku pierwszych rozdziałów rozmawialiśmy na temat wędrówek ptaków. Ustaliliśmy wspólnie, że bociany to jedne z pierwszych ptaków, które wracają na wiosnę do Polski, dlatego uznane zostały za jej zwiastuny. 
A ponieważ kalendarzowa wiosna już za pasem, dzieci - na jej powitanie - wykonały przepiękne prace plastyczne na folii.

KONCERT FILHARMONII KRAKOWSKIEJ

Niezwykle ważnym elementem działalności edukacyjnej Filharmonii Krakowskiej jest akcja "przywożenia muzyki" do szkół i domów kultury. W czasie roku szkolnego prelegenci wraz z muzykami przedstawiaj dziewięć tematów związanych ze światem muzyki. W tym miesiącu mogliśmy wysłuchać koncertu O Ameryce inaczej, czyli od melodii filmowych Gershwina, przez muzykę westernową i country, do melodii z wpływami meksykańskimi. Poznaliśmy dwa nowe instrumenty - banjo oraz mandolinę.

Koncerty dla dzieci to forma obcowania z muzyką, przygotowana specjalnie dla przedszkolaków oraz uczniów klas I - III. Pozwalają przybliżyć małym słuchaczom świat dźwięków oraz bogate instrumentarium.

Dzięki udziałowi w takich koncertach nasze przedszkolaki zdobywają nową wiedzę na temat instrumentów, gatunków muzycznych, poznają utwory rożnych epok oraz muzykę z różnych stron świata. 

Dowiadują się również, że podczas koncertów obowiązują pewne zasady. Po pierwsze - na koncert należy się odpowiednio ubrać. Na naszych szkolnych koncertach obowiązuje strój galowy. Po drugie - na koncerty nie wolno się spóźniać - muzycy grają przecież na żywo. Wchodzenie do sali w czasie trwania koncertu może ich rozpraszać oraz przeszkadzać pozostałym słuchaczom. Ponadto - w czasie koncertu trzeba się odpowiednio zachowywać - nie rozmawiać, nie jeść, nie pić, nie wychodzić do toalety. Filharmonia to nie kino, gdzie głośne chrupanie przekąsek, siorbanie coli czy nawet rozmowa z sąsiadem nie przeszkadza aktorom, bo przecież film odtwarzany jest z taśmy. Koncert filharmonii, to coś niezwykłego, gdzie wszystko dzieje się tu i teraz - na naszych oczach. 

Tych - z pozoru oczywistych zasad - przedszkolaki dopiero się uczą. Ale w końcu nie od dziś wiadomo, że "czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał."

BAWIŁY, BAWIŁY SIĘ DZIECI PALUSZKAMI...

Dzisiaj odbyły się kolejne zajęcia z ceramiki. Dzieci bardzo je lubią i chętnie w nich uczestniczą. Dobrze znają już zasady obowiązujące na zajęciach ceramicznych, więc praca przebiega sprawnie i w przyjemnej atmosferze. Dzisiejszego dnia wykonaliśmy przepiękne baranki. 

Praca z gliną bardzo korzystnie wpływa na harmonijny rozwój dzieci. Ugniatanie, wałkowanie, formowanie i ozdabianie drobnymi elementami, to doskonałe ćwiczenie mające duże znaczenie dla rozwoju sprawności manualnej. To także cenne doświadczenie sensoryczne, które znakomicie stymuluje układ nerwowy. Praca z gliną wycisza, uczy cierpliwości, rozwija koncentrację, wyobraźnię i ekspresję plastyczną. 

Etapy pracy z gliną:

✦ Praca z surową gliną - wyrabianie, formowanie i dekorowanie. Na tym etapie przedszkolaki zapoznają się z materiałem, wyrabiają glinę, dowiadują się, że musi ona zostać ogrzana, aby stała się plastyczna. Dzieci uczą się także w jaki sposób łączyć ze sobą przygotowane wcześniej elementy.

✦ Suszenie - ten etap również odbywa się w sali. Dzięki temu dzieci dowiedziały, że glina zmienia kolor oraz "dębieje", gdy wysycha. 

Nasze baranki suszą się na parapecie, gdzie dzieci mają do nich łatwy dostęp i mogą swobodnie obserwować zachodzące zmiany. 

✦ Pierwszy wypał - odbywa się już poza szkołą. Gdy prace dzieci już dobrze przeschną, zostają zabrane do wypalenia i wracają do nas już gotowe do ostatniego etapu.

✦ Dekorowanie szkliwem, angobą lub farbami akrylowymi. 
W przedszkolu malujemy prace farbami. Jest to bardzo ważny dla dzieci etap, w którym mogą nadać swojej pracy ostatecznego osobistego akcentu, dlatego robią to zawsze z dużym zaangażowaniem.